Eindelijk een eerste blog vanuit Uganda!!
Door: Florine Baaij
Blijf op de hoogte en volg Florine
24 Oktober 2014 | Oeganda, Soroti
Hallo lieve live volgers,
Hierbij dan eindelijk een berichtje uit het verre afrika :)
Het is hier echt heel erg gaaf. We zijn al helemaal ingeburgerd. Natuurlijk het wennen aan de activiteiten en dagelijkse rituelen is er nog wel een beetje maar het gaat elke dag steeds beter !
Het internet is erg slecht so welcome to africa :). Tijdens een storm is de bliksem ingeslagen op het project en is het internet kapot. Ze zijn sinds begin deze week er al mee bezig maar het duurt maar en het duurt maar, en nu zijn corinda en ik gestrand in een restaurant met free wifi !! we are verry happy! ( je merkt wel het engels zit er al helemaal in)
Oke maar even vanaf het begin beginnen.
Maandagavond laat zijn we aangekomen in Entebbe we hadden vertraging op Kigali. We hebben overnacht in Kampala, dat is vlakbij Entebbe. Hier hadden we ook lekker freewifi en een heerlijk bed ( vergeleken met de bedden die we nu hebben, zeker de matrassen ) en een heerlijk ontbijtje. Dinsdagochtend werden we opgehaald om 8 uur in de ochtend en hadden we een reis van 8 uur voor de boeg. In de middag rond 4 uur kwamen we aan in Soroti in amacet ons project.
We hebben wat kennis gemaakt met de andere nederlandse en Ugandase unties op het project. We hadden geluk want dinsdag avond gaan ze altijd met een groep uiteten in een restaurant in Soroti. Konden we mooi beter kennis maken met de groep. Dat was erg leuk!
De woensdag hadden we nog lekker een dagje vrij en waren we lekker even naar de stad gegaan. En op advies van andere meiden was daar een winkel die wat meer amerikaanse ( zoals kleine kaasjes enzo) hadden. Dus we hoeven gelukkig geen honger te lijden.
Savonds keken we onze ogen uit want na het avondeten wat overigens kip was die diezelfde middag was gedood ( wat ik dus niet heb gegeten dat snappen jullie wel, corinda wel en die heb er erg van genoten #not)
gingen de ugandese unties muziek maken. Erg leuk. 1 van de dames had een trommel en gaf de maat aan en de rest zong ( heel hard) liedjes. Ugandese liedjes dan wel, dus ja wij nederlanders lachten maar en deden alsof we heel hard meezongen. Het was erg leuk!
De dag, dondedag brak aan en dat wel om 7 uur in de ochtend. we begonnen gelijk met babytjes badderen. Gister was het nog warm water maar vandaag erg koud dus het was een huilkamertje waar wij bezig waren. Onze diensten zijn va 7-3 uur en dit bestaat meerendeel uit baby's voeden, baby's verschonen, baby; s en peuters en grote kinderen vermaken. Het is een beetje hetzelfde elke dag maar wel echt super leuk al die kleintjes en schattige bruine kindertjes. Els de oprichtster van Amacet gaat nog wel eens naar het ziekenhuis met sommige kinderen of naar de gevangenis spullen brengen dan kunnen we mee dat geeft wat afwisseling. Oh ja nog even op het verschonen van baby's terug te komen, ik heb nog nooit zoveel baby's verschoond als nu in twee dagen. De baby's dragen wasbare luiers ook zoiets. Deze hebben een speciale behandeling voor het schoonmaken. Je hangt de luier in de wc pot en spoelt de ergste poep eraf met de wcborstel dan haal je die luier een paar keer door het water en gooit hem in een teiltje naast de wc, de wasvrouw zal het verder uitwassen ( lekker klusje he). Nou ik doe het ook niet erg graag hoor dat uitwassen bah.
Helaas zijn niet alle kinderen gezond we hebben twee zorgenkindjes, de een is Thomas hij zat in een kleed achterop de moeder haar rug. Thomas was prematuur geboren en zat al na een paar weken achterop haar rug. De meeste kinderen zijn maanden oud wanneer ze op de rug worden gedragen. Dit was voor omstanders een waarschuwing en brachten het kindje naar Amacet. Van moeder en vader is niks bekend ook niet van het broertje wat mee is gekomen met Thomas. Thomas is erg ziek, uitgedroogd en moet om de 3 uur 50 ml melk via de sonde krijgen. Thomas moet extra aandacht krijgen en zeker van ons als verpleegsters.
En dan hebben we Richard, nou ja deze naam hebben wij hem gegeven toen hij bij ons werd gebracht. Ook van hem is niks bekend erg he.
Richard is 3 ? 4? 5? jaar we weten het niet. De eerste keer zij de dokter 3 jaar maar hij kwam er toch op terug toen hij zijn hele gebit zag. Misschien is hij wel 5 of 6 jaar. Waarschijnlijk is Richard gehandicapt. Hij is spastisch maar dat kan ook door de ondervoeding komen. Er is nog een hoop onzeker. 1 lichtpuntje is vandaag dat Richard voor de eerste keer sinds een week dat hij hier is heeft gelachen. We waren er helemaal gelukkig van! En dat geeft weer kracht om door te gaan.
We moeten goed voor deze kereltjes zorgen en ze extra aandacht geven. Dat vergt tijd maar we doen het graag. We willen dat ze opknappen en daar gaan we voor en daar bidden we ook voor.
Verder zijn er een hoop lieve en schattige kindertjes wie een lach op je gezicht toveren maar achter elk lief kindje zit een serieus verhaal en dat is meestal minder leuk.
Nou er is nog een hoop te vertellen maar ik stop er voor nu even mee :)
Ik hoop nu tot iets sneller maar je weet het nooit!!
Groetjes Florine
Hierbij dan eindelijk een berichtje uit het verre afrika :)
Het is hier echt heel erg gaaf. We zijn al helemaal ingeburgerd. Natuurlijk het wennen aan de activiteiten en dagelijkse rituelen is er nog wel een beetje maar het gaat elke dag steeds beter !
Het internet is erg slecht so welcome to africa :). Tijdens een storm is de bliksem ingeslagen op het project en is het internet kapot. Ze zijn sinds begin deze week er al mee bezig maar het duurt maar en het duurt maar, en nu zijn corinda en ik gestrand in een restaurant met free wifi !! we are verry happy! ( je merkt wel het engels zit er al helemaal in)
Oke maar even vanaf het begin beginnen.
Maandagavond laat zijn we aangekomen in Entebbe we hadden vertraging op Kigali. We hebben overnacht in Kampala, dat is vlakbij Entebbe. Hier hadden we ook lekker freewifi en een heerlijk bed ( vergeleken met de bedden die we nu hebben, zeker de matrassen ) en een heerlijk ontbijtje. Dinsdagochtend werden we opgehaald om 8 uur in de ochtend en hadden we een reis van 8 uur voor de boeg. In de middag rond 4 uur kwamen we aan in Soroti in amacet ons project.
We hebben wat kennis gemaakt met de andere nederlandse en Ugandase unties op het project. We hadden geluk want dinsdag avond gaan ze altijd met een groep uiteten in een restaurant in Soroti. Konden we mooi beter kennis maken met de groep. Dat was erg leuk!
De woensdag hadden we nog lekker een dagje vrij en waren we lekker even naar de stad gegaan. En op advies van andere meiden was daar een winkel die wat meer amerikaanse ( zoals kleine kaasjes enzo) hadden. Dus we hoeven gelukkig geen honger te lijden.
Savonds keken we onze ogen uit want na het avondeten wat overigens kip was die diezelfde middag was gedood ( wat ik dus niet heb gegeten dat snappen jullie wel, corinda wel en die heb er erg van genoten #not)
gingen de ugandese unties muziek maken. Erg leuk. 1 van de dames had een trommel en gaf de maat aan en de rest zong ( heel hard) liedjes. Ugandese liedjes dan wel, dus ja wij nederlanders lachten maar en deden alsof we heel hard meezongen. Het was erg leuk!
De dag, dondedag brak aan en dat wel om 7 uur in de ochtend. we begonnen gelijk met babytjes badderen. Gister was het nog warm water maar vandaag erg koud dus het was een huilkamertje waar wij bezig waren. Onze diensten zijn va 7-3 uur en dit bestaat meerendeel uit baby's voeden, baby's verschonen, baby; s en peuters en grote kinderen vermaken. Het is een beetje hetzelfde elke dag maar wel echt super leuk al die kleintjes en schattige bruine kindertjes. Els de oprichtster van Amacet gaat nog wel eens naar het ziekenhuis met sommige kinderen of naar de gevangenis spullen brengen dan kunnen we mee dat geeft wat afwisseling. Oh ja nog even op het verschonen van baby's terug te komen, ik heb nog nooit zoveel baby's verschoond als nu in twee dagen. De baby's dragen wasbare luiers ook zoiets. Deze hebben een speciale behandeling voor het schoonmaken. Je hangt de luier in de wc pot en spoelt de ergste poep eraf met de wcborstel dan haal je die luier een paar keer door het water en gooit hem in een teiltje naast de wc, de wasvrouw zal het verder uitwassen ( lekker klusje he). Nou ik doe het ook niet erg graag hoor dat uitwassen bah.
Helaas zijn niet alle kinderen gezond we hebben twee zorgenkindjes, de een is Thomas hij zat in een kleed achterop de moeder haar rug. Thomas was prematuur geboren en zat al na een paar weken achterop haar rug. De meeste kinderen zijn maanden oud wanneer ze op de rug worden gedragen. Dit was voor omstanders een waarschuwing en brachten het kindje naar Amacet. Van moeder en vader is niks bekend ook niet van het broertje wat mee is gekomen met Thomas. Thomas is erg ziek, uitgedroogd en moet om de 3 uur 50 ml melk via de sonde krijgen. Thomas moet extra aandacht krijgen en zeker van ons als verpleegsters.
En dan hebben we Richard, nou ja deze naam hebben wij hem gegeven toen hij bij ons werd gebracht. Ook van hem is niks bekend erg he.
Richard is 3 ? 4? 5? jaar we weten het niet. De eerste keer zij de dokter 3 jaar maar hij kwam er toch op terug toen hij zijn hele gebit zag. Misschien is hij wel 5 of 6 jaar. Waarschijnlijk is Richard gehandicapt. Hij is spastisch maar dat kan ook door de ondervoeding komen. Er is nog een hoop onzeker. 1 lichtpuntje is vandaag dat Richard voor de eerste keer sinds een week dat hij hier is heeft gelachen. We waren er helemaal gelukkig van! En dat geeft weer kracht om door te gaan.
We moeten goed voor deze kereltjes zorgen en ze extra aandacht geven. Dat vergt tijd maar we doen het graag. We willen dat ze opknappen en daar gaan we voor en daar bidden we ook voor.
Verder zijn er een hoop lieve en schattige kindertjes wie een lach op je gezicht toveren maar achter elk lief kindje zit een serieus verhaal en dat is meestal minder leuk.
Nou er is nog een hoop te vertellen maar ik stop er voor nu even mee :)
Ik hoop nu tot iets sneller maar je weet het nooit!!
Groetjes Florine
-
24 Oktober 2014 - 17:20
Kees & Lianne:
Ha Florine,
Leuk om zo met je mee te kunnen lezen!!
Wat zal dat heftig voor je zijn, al die kleine kindjes met ieder een eigen, meestal triest verhaal!
Zorg maar goed voor ze hoor, ze moeten vaal al zoveel missen.
Fijn dat jullie zo genieten van het land met haar inwoners:) Zonder internet zal wel effies wennen zijn:)
Een goede tijd daar en we bidden voor jullie en alle kindjes daar
gr. Kees, Lianne en kinderen Baaij -
24 Oktober 2014 - 17:43
Marga Wouters:
Ha lievie!
Wat gaaf dat we zo mee kunnen lezen, wat je daar allemaal ziet en meemaakt. Die indrukken vastleggen zal niet meevallen, omdat je het toch beleefd moet hebben. Heftige verhalen en ook vrolijke verhalen. Heel veel liefde nog toegewenst!
Dikke, dikke kus, tante Mar -
24 Oktober 2014 - 20:39
Thamara:
Wauw, mooie aftrap voor je blog dit verhaal!
Echt mooi om te lezen hoe jullie ervoor gaan, en ik zie al helemaal een beeld coor me.
Het lijkt me bijzonder mooi om zoiets mee te maken.
Ik blijf lekker je blog lezen en genieten van de tijd die jij in Africa hebt -
24 Oktober 2014 - 20:52
Lia Baaij:
Hoi Florine,
Wat mooi om te lezen dat jullie het naar je zin hebben! Zorg maar goed voor die lieverdjes!!
We blijven je verhalen volgen!
Liefs, Ome Jaco en Tante Lia.
-
25 Oktober 2014 - 11:05
Hetty:
Ha Floortje... Mooi joh om zo nuttig bezig te zijn.. Geniet van je tijd daar en van de kindjes waar je een poosje voor mag zorgen. Liefs van ons -
27 Oktober 2014 - 21:58
Tante Miran:
Lieve Floor, na wat apjes ook hier even een reactie. Fijn om je blog te lezen, veel wijsheid, geduld en vooral liefde toegewenst! Dikke kus van mij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
