Zaterdag 15/11
Sjoh, wat kan je toch nog druk zijn op je vrije dag! Met thomas ging het helemaal niet goed. Dus we liepen heel veel heen en weer om ons kleine ventje in de gaten te houden. Thomas kreeg aanvalletjes ( epilepsie dachten we aan). Thomas trilde met voetjes en handjes. Ook keek hij heel erg scheel en rolde zijn ogen overal heen, zijn mondje was open en alsmaar kwam zijn tongetje er uit. Het ventje had totaal geen rust en het begon al in de ochtend (10 uur) . Dit was het ergst tot in de avond (9 uur). Toen werd hij wat rustiger. Hij is bij elkaar misschien tussendoor een uurtje rustig geweest, elke keer was hij even stil en viel hij bijna in slaap en begon hij weer onrustig te draaien en bewegen. Erg naar om te zien. We hebben hem allemaal lekker vast gehouden en geknuffeld. Want we wisten het niet meer.
Rond eind van de middag belde we Els zij had ook een vrije dag, met wat we moesten doen want het ging eigenlijk heel slecht. Zij ging de arts bellen. Ze belde terug en we zouden naar het ziekenhuis gaan ze kwam direct. Omdat de avondploeg maar met z'n 5en waren besloot ik om met Els mee te gaan naar het ziekenhuis. Corinda ging ook mee dat was wel fijn. Om 5 uur vertrokken we, ik met onze kleine man op schoot. Enorm slechte weg dus we hobbelde van de ene kant naar de andere kant. Thomas gaf gelukkig geen kik. Eenmaal in het ziekenhuis werden we gelijk geholpen. We hadden een gesprek met de arts en die wilde alles weten. Eindelijk mochten we bloed afgeven. Er werd een algemeen bloedbeeld geprikt. we hoefde maar 10 minuutjes te wachten. In de tijd dat we moesten wachten hebben we even een zuster gevraagd een infuus te prikken. Nou deze deed het keurig in 1 keer en dat ik dat kleine armpje. Respect! Hierna weer met de dokter in gesprek, hij wou nog wat waardes weten dus werd er opnieuw bloed geprikt. Helaas was dit te weinig de eerste keer uit zijn grote teen ( nou ja grote teen is nog kleiner dan mijn kleine teentje :)) Gelukkig hadden we het infuus en kon het daar uit genomen worden. Weer mochten we wachten maar dat was iets langer ( iets= 1,5 uur) Hierna werd er zoveel gepraat in het engels en in had thommie die ook de nodige aandacht vroeg dus ik was blij dat corinda er was die deed samen met Els alle medische dingen. Er kwam uit dat zijn glucosegehalte te laag was en zijn sodium en elektrolyten. Dat zijn wat waardes in het bloed. En wat gaf nou de aanvalletjes? Omdat de elektrolyten zo laag waren gaf dit de aanvalletjes. Ook kan de ileus hiervan komen. He wat fijn dat we wisten waarvan het allemaal kwam!!! We zien dit echt als een wonder en antwoord op het gebed van iedereen. Wat we overdag niet dachten en verwachten dat hij zou overlijden, was Gods plan nog niet en toonde ons zijn Grootheid en Kracht! Ons kleine mannetje doet het nu wat beter. Gelukkig kijkt hij niet meer scheel en trilt hij een stuk minder. Hij doet het nog wel een klein beetje maar een stuk minder!!!

Ik wou dit even delen met iedereen! We hopen dat de Heere Thomas nog verder wilt helpen want we zijn er nog lang niet!
Bid voor hem en voor het werk wat er voor hem gedaan moet worden..
(want dat is een hele hoop wanneer ik dat gaat typen ben ik nog lang niet klaar :).

Nu het met Thomas wat beter gaan kunnen we weer wat rust nemen en kunnen we rustig weggaan!

* ma-woen ben ik weg op safari. Verhalen en foto's volgen! *