Een blog over Amacet

Even een stukje over het project zelf is misschien ook wel handig.
Amacet is een project waar zo’n 30 kinderen kunnen worden opgenomen. Deze aantallen zijn erg verschillend met wat er per dag op het project aanwezig is. We hebben op dit moment 11 baby’s 4 peuters en 4 grotere kinderen. Van een groot aantal is de moeder direct na de geboorte overladen omdat zij thuis is bevallen en er complicaties optraden. De vader kan niet voor het kind zorgen en dan wordt het in Amacet opgevangen. Dit betreft ook Martha, Martha is geboren op zondag 19 oktober in de morgen en is in de avond al overladen. Zij is dus amper twee weken oud. Dan voel je wel echt hoe anders het in Afrika is dan in Nederland. Of de kinderen hebben AIDS. Aids komt erg veel voor in Afrika. En de kinderen die bij ons opgenomen zijn, zijn er of al van jongs af aan. Of als het innemen van de medicatie niet goed gaat in de thuissituatie, en dat is iets wat erg belangrijk is. Wanneer het met de kinderen weer goed gaat en zij ready zijn om naar huis te kunnen. Wordt met de familie contact gelegd over wanneer het kind weer terug kan naar zijn familie. Wat ook met Max gebeurde. Max heeft aids en kwam bij ons om ingesteld te moeten worden met zijn ARV’s (aidsremmers) Max is erg opgeknapt in Amacet. Hij kon bijvoorbeeld door vergroeien niet meer lopen en heeft eerst doormiddel van een kinderwagen het toch zelf geleerd en later zonder hulpmiddel. Hij stond op de veranda los eerst per ongeluk want hij verloor zijn evenwicht maar toen deed hij steeds vaker en kon hij los lopen. Max is dinsdag 27/10 terug gekeerd naar zijn familie. Hij was erg blij en herkende van alles.
Verder heeft Amacet Ugandese aunties deze dames zijn in ‘dienst’ bij Amacet en werken ook 6 dagen in de week. En de Nederlandse vrijwilligers. Nu deze tijd zijn er enorm veel Nederlanders. ( er zijn er dan wel in 1 week 4 vertrokken). Alle aunties zijn er voor de kinderen. Wij voeden de kinderen, en geven de grotere kinderen hun maaltijd. Verschonen ze, vermaken ze gaan met ze naar het ziekenhuis houden de ernstig zieken goed in de gaten. Met sommige kinderen/ baby’s gaan we naar de gevangenis om ouders op te zoeken en hun hun kind te laten zien.
We zitten vaak de hele dag op de veranda en de kinderen spelen in de grote tuin om het project. De baby’s voeden we ook op de veranda zo zijn alle kinderen lekker in de buitenlucht. Het is altijd erg lekker weer maar echt te warm om te zonnen. We pikken wel wat zonnestraaltjes hier en daar maar echt langer dan een half uur houden we het niet uit in de zon. In de tuin staan bananen bomen en sinaasappel bomen zo drinken we savonds vaak juice en eten we sinaasappels en bananen.
Dit was even een stukje over het project zelf 

Vandaag 31/10 hebben we al weer een heleboel meegemaakt. Eerst even een update van onze kleine mannetjes. Met Thomas is het niet zo heel goed. Hij komt niet aan valt juist af. Geeft vaak over na zijn voeding. Heeft diarree en zijn tempratuur schommelt heel erg. Dit mannetje heeft heel heel heel veel gebed nodig en dat is wat veel mensen al doen maar niet stoppen. Hij heeft het nodig. Vandaag heeft hij trouwens zijn infuus afgetrokken, en dit terwijl zijn handjes in sokjes zaten met tape. Thomas is erg sterk daarom heeft zijn lichaam nog niet opgegeven, maar ook om de zorg die wij kunnen geven en het gebed!
Richard gaat wat daar en tegen een stukje beter. Hij eet goed en komt aan je ziet aan het ventje dat hij groter wordt en sterker. Soms als we hem wat nieuws geven wil die het echt niet en doet hij zijn mond ook echt niet open. Hij heeft nog wel gebed nodig! Het is en blijft een klein mannetje.

Om weer een terug te komen op vandaag. We zijn om 3 uur vanmiddag met wat zeep suiker en meel langs het ziekenhuis langs 5 kindertjes geweest om ze dit te geven en naar de gevangenis om met Joseph dat is een baby bij ons op het project naar zijn mama te gaan die daar zit voor moord. En om ook aan een aantal kinderen + moeder zeep meel en suiker te geven. Echt wel heftig om dat mee te maken. Je zit gewoon een half uur in de gevangenis met ‘ misdadigers ‘. Ja dat was wel een ervaring wat nog lang bij me zal blijven.. De moeder was eigenlijk een harstikke jonge lieve vrouw, zou je toch niet denken dat zij een moord heeft gepleegd..
Tot snel weer 